88.Hangi özel hallerde övgü gereklidir?
Kendisiyle, milletiyle, diniyle, yaptıklarıyla veya herhangi bir şeyle kasten gösteriş yapmak ve övünmek tahrik edici bir düşünce ve ahlak yanılgısıdır. Demirkuş 2008
Önermesini bilimsel bir mantıkla analiz ederek sakıncalarını veya gerekliliğini yada hem sakıncalarını hem de gerekliliğini gerekçeleriyle eleştiriniz.
İpucu;neden güzel ahlak abidesi insanlar bu afattan uzak durmuşlardır? Birisi size karşı yaptıklarıyla övündüğü zaman kendinizi nasıl his edersiniz? Hangi duygularınızı motive eder? Siz o insan kadar o işte yeterli fıtrat, zeka ve yeteneğe sahip değilseniz, yada aynı olanaklara sahip değilseniz üstünüze iyilik ona her zaman size karşı kendini övme hakkını verir mi? Bu mantığı siyasilerin; iktidar muhalefet şeffaf politika diye toplumun gözü önünde liyakatsiz gösterişli her an oy kapmak ve daha üstün yetenekleriyle ayakta olduğu çığırtkanlığını yaptıklarına dikkat ediniz.
Asil insanlar, akıllı krallar, akıllı imparatorla…vb peygamberler toplumları yönetirken hangileri güzel ahlak kurallarına en çok itaat ederdi? Bu gün yönetenler mi(iktidar ve muhalefet) topluma güzel ahlak örneğidirler yoksa toplum mu sukutu haliyle yaşarak bir yerlere duş çekiyor? Mehmet GÖR

C.88 Eğer gösteriş için övünme gerçekleşiyorsa övünülen şey ne olursa olsun yanlıştır.

C.88 İnsan kendisini övmemelidir. Çünkü bu onları toplum içinde antipatik yapar. Alçakgönüllülük en büyük erdemdir. Kibir kalbi öldürür. Kendini övmek yerine başkaları tarafından övülmeyi hak etmek… Asıl erdem, asıl uyulması gerek husus budur. Davut Özler KOÇYİĞİT

C.88 Övülmek insanlar için bir ödüldür. İnsanı gerekli gereksiz översek neyin doğru neyin yanlış olduğunu kavrayamaz. Bir kişi her şeyiyle kendini över ya da övdürürse bu kişi hayal aleminde yaşıyordur ve gerçekleri göremez. Bir kişi toplumsal açıdan iyi bir davranış yaparsa toplumun ve ahlakın geliştirilmesi açısından bu davranış övülerek pekiştirilmelidir. Hüseyin EROĞLU

C.88 İyi, yararlı, gerekli ve gösteriş amaçlı olmayan işler yapılıyorsa övgü gereklidir. Bu övgü onun daha iyi işler yapmaya devam etmesini sağlar. Şehla HİLOOĞLU

C.88 Yaptıkları tamamen kendisi, toplumu, dünya insanları çevresi ve doğası için bir sorunu teşkil etmiyorsa ve gerçektende yaptıklarında hiçbir gösteriş yoksa insanları tahrik etmiyorsa yaptıkları faydalı ve güzel ahlak ürünü ise o zaman övgü yapılması mubahtır. Kişi kendini asla övmeyecek gerektiğinde zaten çevresi ve yaptıkları onu över. Kendini övme duygusu kibir ve şirki getirir. Günümüz siyasetçilerin de yaptığı zaten kendini övme değil midir? Günümüz siyasetçilerinin toplumu yatıştırması, sakinleştirmesi gerekirken, toplum siyasetçileri yatıştırıyor. Bu asla doğru değildir. Geçmişe dönüp Peygamber efendimizin yaşadığı döneme (Asr-ı Saadet) bakılacak olursa aradaki fark net olarak görülür, kimin kime örnek olması gerektiği. Harun SEVEN

C.88övünülecek bir tarafımız varsa oda ALLAH ‘ın bizi muhattap kabul etmesidir. Gerisi nefsin tatminidir. Kenan Yıldızhan

C.88 Kasten gösteriş yapmak olumsuz bir tahriğe de yol açabilir, olumlu bir motivasyonu da sağlayabilir. Burada önemli olan kişinin takındığı tavrı ve amacıdır. İyi yapılan şeyler varsa onlar muhtemelen başkaları tarafından da bilinecek ve kişinin kendisine gerek kalmadan başkaları tarafından da dile getirilecektir. Ancak böyle olmadığı durumlarda diğer insanları yaptıklarından haberdar etmek olumlu olabilir. Burada gösteriş yapmakla “haberdar etmek” arasında bir ayrım vardır. Gösteriş geri beslemeye kapalıyken, haberdar etmek geri beslemeye, eleştiriye açıktır ve karşılıklı ilerlemeyi hedefler. Bahar KAPTANER

C.88 En önemli özel hallerden biri insanın ümitsizleştiği zamanlardır. Bu zamanlarda övgü, tetikleyici olur. Güzelliğinin farkında olmayan bir kız genellikle alçak gönüllüdür veya öyle davranır. (erkeklere karşı) Fakat defalarca evlenme teklifi almış bir bayan asla böyle olamaz çünkü her teklif bir övgüdür ve o insanın nefsini azdırmıştır. Övgü zaman zaman iyi fakat çoğunlukla kötü sonuç verir. Abdurrahman SEFALI

C.88. Kendisiyle, milletiyle, diniyle, yaptıklarıyla veya herhangi bir şeyle kasten gösteriş yapmak ve övünmek tahrik edici bir düşünce ve ahlak yanılgısıdır. Bu önerme doğrudur ancak eksiktir. Kişinin veya kurumun yaptıklarıyla övünmesi ayıptır. Çünkü zaten yatıkları onun görevdir. Bunu yapamadığı durumda kendisinden utanmalı bence.. Tevfik ŞEN

C.88 İyi, yararlı, gerekli ve gösteriş amaçlı işler yapılıyorsa övgü gereklidir. Eğer bu insanı faydalı sonuçlar göstermediği halde övünüyorsanız bu ahlak yanılgısına geçer. Gökhan TEPE

C.88 Eğer insan kendisine ve çevresine faydalı işler yapıyorsa övülmelidir. Ama o işi gösteriş için değil gerçekten faydalı amaçlarda yapıyorsa övülmeli. İnsanoğlu her zaman bu çizgiyi fark edemiyor. İnsan da faydalı bir şeyler yaptığında karşılığında psikolojik olarak bir övgüye güzel söze ihtiyaç duymaktadır. Yaptığının karşılığını bu şekilde alırsa elinden geldiğince bu illere devam eder. Ama yaptığı fark edilmez umursanmaz ise bir noktadan sonra o insan yaptığından haz almaz. Birde sürekli kendini öven insanlar vardır. Onlar eksik yanlarını bu şekilde kapatmaya çalışan cahillerdir. Eğer bir şeyler yapıyorsan kendini övmemeli başkası seni övmelidir. Övmüyorsa yaptığın işte bir aksaklık vardır. Hatice ÇAKMAK

C.88 Övgü her zaman için karşı taraftan yapılamalıdır ki anlamlı olsun. Ayşe Şeker

C.88  Bir insan yaptığıyla eğer bütün topluma mal olmuşsa övünmek haktır. Aksi takdirde yaptığı gösterişten başka bir şey değildir. Ahmet MANSUROĞLU

C.88 Bana göre güzel ahlaklı bir insanın kendini gereksiz yere övmesi liyakatsizliktir. Bir insan eğer zor şartlarda kolay olmayan bir işi başarmışsa mütevazilikten uzaklaşmadan mutluluğunu karşısındakiyle paylaşması olağandır. Ama karşıdaki insan her zaman iyi niyetli olmayabilir. Eğer onun sahip olduğu imkanlara sahip değilse özenebilir ve beklide kıskanabilir bu da huzursuzluğa sebep olur. Peki ya bizlerden oy toplamak için durmadan kendilerini öven siyasilere ne demeli? Neden başa geçtiklerinde övgüleri yersizleşiyor? Ve hepsi unutuluyor. Bir laf vardır “ kendini öveni at kaç,milletin övdüğünü al kaç” diye.Bence bu söz gayet liyakatli söylenmiştir. Selvi GÜNDOĞDU

C.88 Kendini büyük gören insan, kendini beğenmiş, kibirli insanlar kendilerini ve milletlerini överler.Örneğin Yahudiler kendilerini bütün milletlerden üstün görürler.Gelmiş geçmiş en berbat kavimdir.Gösteriş ve övgü bence hiçbir şekilde gerekli değildir.Sakıncaları fazladır.Başka insanların bu kibirli insanlardan uzak durmasına ve sosyal yönden onları yalnız bırakmasına neden olur.Bu durum toplumsal bir tufana sebep olabilir.Güzel ahlaklı insan kibirli değildir.Zaten İsra suresinde “ topuklarınınzı yere vurarak yürümeyin, kibirden uzak durun” diye ayet var.Zaten güzel ahlaklı insan peygamber ahlakını örnek alır.Birisi benim yanımda kendini överse ben bu durumdan hoşlanmam ve o insanı asla samimi bulmam.Bu kibir, hased ve hırsı motive edebilir. Başkası benden zeka vs. yönüyle üstünse bu o insanın kendisiyle övünmesini gerektirmez.Zaten zekayı ve yeteneği veren Allah’tır.Bence peygamberler bir toplumu yönetirken ahlak kurallarını kullanıyorlardı.Çünkü onlar Kuran ahlakına tamamen sahiptiler.Bir toplum, sukut haliyle meydanlara çıkıp bağıranlardan daha fazla güzel ahlaka sahiptirlar.Esra AĞDAĞ

C.88 İnsanlar yaptığı güzel şeylerle kendilerini övmemelidirler.Yaptıkları güzel şeylerle onun başkası övmesi daha güzel olur. Elbette övülecek yerde insanın kötü durumları olacaktır.Ama kişi kendi kendini överse bu kötülükleri görmezden gelir ama azda olsa insan kendini tatmin edecek abartmayacak şekilde kendini övebilir. Mehmet ÇAKMAK

C.88 Övülmek şüphesiz insanın hoşuna gider. Ama bir insanı nerede ve ne zaman öveceğimize dikkat etmeliyiz insanlığın yararına çalışan bir insanı övebiliriz çünkü bu onu hak eder fakat birine en küçük şeyde övgü yağdırmak ana yarar değil zara getirir. Kadir KURT

C.88 Kişinin halka yararlı davranışlarını övmek gereklidir ve dozunu kaçırmamak üzere çünkü kişiyi daha çok havaya sokarsak kişi kendine olan güveninden dolayı halka zarar verebilecek davranışlar sergileyebilir. İdris COŞKUN

C.88 Kendini büyük gören insan, kendini beğenmiş, kibirli insanlar, kendini, milletini, devletini överler. Örneğin; Yahudiler kendilerini bütün milletlerden üstün görürler. Gelmiş geçmiş en bedbaht ve nankör kavim Yahudilerdir.

Gösteriş, övgü bence hiçbir şekilde gerekli değildir. Çünkü kibir e yol açar. Başka insanların bu kibirli insanlardan uzak durmalarına, sosyal yönden onları yalnız bırakmalarına sebep olabilir. Bu da toplumsal bir tufana sebep olabilir.

Çünkü güzel ahlaklı insan kibirli değildir. Zaten bir surede “topuklarınızı yere vurarak yürümeyin, kibirli olmayın.” Diye ayet vardır. Güzel ahlaklı insan peygamber ahlakını örnek alır zaten.

Biri yaptıklarıyla övünürse benim yanımda ben bu durumdan hoşlanmam ve o insanı samimi bulmam. Hasedi, hırsı motife edebilir.

Kesinlikle öyle bir hakkı vermez. Yeteneği ve zekâyı veren Allah. Örneğin siyasetçilerin kendilerini yetenekliyiz diye çıkıp meydanlarda övmesi çok yersizdir. Zaten inandırıcıda değildir.

Bence peygamberler bir toplumu yönetirken ahlak kurallarına en çok itaat edenlerdi. Onlar kuran ahlakı ile ahlaklıydılar. Bu yüzden devleti çok iyi yönetiyordular. Behiye DURAK

C.88 İnsanların güzel şeyler yaptıklarında övgü gereklidir.

Evet, insanlara kötülük yapmaya, kin tutma yapabilir. Rukiye SEÇGİN

C.88 Kimi zaman övgü kötü niyeti iyileştirir kimi zaman iyi huyu pekiştirir . ama her durumda işe yarar yeter ki doğru zamanda yapılsın. Abdülaziz GEYLAN

C.88 Övgü bir işi iyi yapan birinin daha iyiye gidebilmesi için ödül mahiyetinde başkaları tarafından yapılabilir.Fakat övgüyü insan kendi kendine yapıyorsa onun o başarısı zaten uzun sürmez.Bu açıdan büyük insanlara baktığımızda gözümüze önce mütevazilileri çarpar ,kendilerini sıfırlamaları çarpar .

Küçüklerde küçüklüğün alameti kendini büyük görmek kibirlenmektir.

Büyüklerde büyüklüğün alameti tevazu ve mahviyettir. Ramazan GÖRGÜLÜ

C.88 Tüm insanlığın faydasına yapılan işlerde hem yapılan işi hem de yapan kişiyi övmek gerekir. Faruk ERGÜN

C.88 Övgü; azimi artırıcı, motivasyon sağlayıcı olarak bir noktaya kadar kullanılabilir ve kullanılmalıdır ama insanı övünce şımarıklığa tembelliğe itiyorsa o zehir etkisi gösterecektir. Ahmet Ziyaeddin ÇELENKOĞLU

C.88 Allah’ın verdiği nimetleri anlatmak için bazen övünmek gereklidir. İnsanın savunduğu davanın güzelliğini anlatmak için övünmesi gereklidir. Ama bu övünme gösteriş haline getirilmemeli. Övünme sadece tahdis-i nimet şeklinde olmalı. Güzel insanlar övünmekten kaçınmışlar. Fakat bazen İslam’ın güzelliğini anlatmak için Allah’ın nasip ettiği güzellikleri anlatmıştır. Ahmet ŞENGÜL

C.88 Ahlaklı davranılınca, eğitimde başarılı olunur bence, bu gibi hallerde Aziz SOYSONA

C.88 eğer kişi gerçekten milletine faydası olacak bir iş yapmışsa övgü gereklidir. Fakat fazlası da zararlıdır. Çünkü bazıları övgüye alıştıklarında övgü kesildiği zaman adam bunalıma girebilir. Ayrıca bazıları da kıskançlık yapabilir Adnan KAPLAN

C.88 övgü hak edenindir ve bu övgüyü beklemeden yapılan işler donrasında gelen sözler övgüdür…

Bahtiyar YILDIZ-Ayhan TORUN